Sommige mensen zijn geboren activist. Ik ben dat zeker niet. Tussen de tijd dat ik in 1985 als zestienjarige meeliep in een demonstratie tegen de plaatsing van kernwapens en dat ik in 2015 een heel klein stukje meeliep met de klimaatmars van Urgenda naar Parijs zaten drie decennia waarin ik weliswaar van alles en nog wat vond, maar het niet als mijn taak zag om daarvoor de straat op te gaan.
Vanaf die eerste, schuchtere stapjes in 2015, is mijn activisme geleidelijk aan gegroeid. Steeds vaker sloot ik aan bij acties, maar het werd pas echt serieus vanaf het moment ik mijn sterke eigenschappen optimaal ben gaan inzetten. Ik was al ontwerper, improvisatie acteur, dichter en schrijver. En nu ben ik een activistische ontwerper, improvisatie acteur, dichter en schrijver.
Sinds ik die sterke punten in ben gaan zetten, is mijn positieve impact enorm vergroot. Mocht je zelf ook op zoek zijn naar manieren om je positieve impact te maximaliseren, misschien vind je wat nuttige tips bij idee #4 Duurzame doelvinding voor iedereen.
Pleidooi voor activisme
De onderwerpen waar ik voor in actie ben gekomen, laten mij feitelijk geen keus om iets anders te doen. Het gaat inmiddels om een leefbare planeet en een hoopvolle toekomst voor mijn kinderen en eventuele kleinkinderen.