Rinkeltegel & Woordwand

Naar aanleiding van de ervaringen met de Twinkeltegels wilde ik een speeltoestel ontwikkelen in de vorm van een soort wensput. Diverse moeilijkheden van de Twinkeltegel zouden zo omzeild kunnen worden. Geen druk maar lichtsensoren. Geluid als medium in plaats van licht. Goede afwatering en met behulp van Goretex een zelfdrogende en ademende behuizing, wat de elektronica zou beschermen tegen corrossie.

De Rinkeltegel zou ook gebruikt kunnen worden om op interessante plekken touristen van informatie te voorzien via de eenvoudige interface: “Dek een gat af, om te horen wat er te zien is”.
Schetssessie om op zoek te gaan naar alternatieve verschijningsvormen.
Voor een wedstrijd waarin ontwerpers uitgedaagd werden om ouderen en kinderen samen te laten spelen, bedacht ik de Woordwand inclusief spelaanleidingen. Kinderen vinden taal vaak spannend omdat ze die net aan het leren zijn. Voor ouderen is taal een houvast als ze inmiddels fysiek duidelijk minder goed ter been zijn geworden. De vorm is zo uitgekiend, dat geluid voor de gebruikers goed te horen is, maar omstanders er weinig tot geen last van hebben. Het object is als het ware zijn eigen geluidsscherm.

Reflectie

Helaas lukte het mij niet om steun te vinden voor de Rinkeltegel, de Woordwand of welke verschijningsvorm dan ook. Het was alsof het oppervlakkige succes van de Twinkeltegels mij verhinderden om iets anders te ontwikkelen dat in dezelfde hoek zat. Rond dezelfde tijd dat ik hier mee bezig was, ontwikkelde concurrerend bedrijf Playnetic haar eigen interactieve speeltoestellen op basis van geluid en heeft daar inmiddels een hele mooie portfolio mee opgebouwd. Daar ben ik best een beetje jalours op, maar het is ze ook van harte gegund.

Nouja… Weer wat geleerd…