Opnamedag 9 oktober 2025
Het aanhoudende onrecht in Gaza, de kaping van de Freedom Flotilla en het Trump Peace Plan maakten het ineens extra belangrijk om het toch weer over duurzame vrede te hebben. Een vrede kan alleen duurzaam zijn, als er tenminste een eerlijke benadering van een rechtvaardige oplossing bereikt is. Anders is er alleen sprake van onderwerping.
Nederlanders zouden als geen ander moeten weten, dat zulks niet houdbaar is. Dat is zelfs hoe Nederland ontstaan is, wat is vastgelegd in ons volkslied. “Tirannie verdrijven…”
Pieter Rambags van De Nieuwe Vredesbeweging
Wat een geluk dus dat de onvermoeibare en zelfs voor mij vrij radicale vredesactivist Pieter Rambags van De Nieuwe Vredesbeweging en The Hague Peace Project tijd vrij kon maken. Iemand die na zijn succesvolle ondernemerschap in de IT inmiddels voltijds activist is geworden.
In het eerste deel spreken we over de relatie tussen verdienmodellen en oorlogspropaganda. We leven helaas in een systeem dat vooral reageert op financiële prikkels:
Kunnen we (=mensheid) ergens geld mee verdienen? Dan doen we het! Of het nou goed is voor mens en planeet of niet.
Kunnen we ergens GEEN geld mee verdienen? Dan doen we het NIET! Of: TE LAAT! Of: NIET VOLDOENDE!
Pieter heeft zelf vrij principieel gekozen om nooit projecten voor defensie te doen, maar heeft die houding stiekum niet de prijs opgedreven voor ondernemers met minder scrupules?
En hoe zit het met gewone werknemers van bijvoorbeeld GKN Fokker in Papendrecht, waar onderdelen voor F-35s worden geproduceerd die hoogstwaarschijnlijk via een omweg terecht komen in Israel/Palestina en dan dus ingezet worden bij de genocide die daar plaatsvindt?
In het tweede deel komt vooral zionistische propaganda (het zogenaamde hasbara) aan de orde. Bijvoorbeeld een inkijkje dat Pieter geeft toen hij eens bij Centrum Informatie en Documentatie Israel (CIDI) is binnengewandeld; of een stukje uit het maandblad Israel Aktueel dat al 40 jaar in Nederland uitgegeven wordt door Christen voor Israel.
Luister en huiver. Als jij al sinds jaar en dag over Israel dacht als een dapper Gallisch dorpje in een zee van vijanden: je was niet de enige. Pieter & ik dachten lang ook zo.
In het derde en laatste deel van het gesprek met Pieter spreken we over de Freedom Flotilla en de ongelofelijk moedige opvarenden, waaronder de onvermoeibare Greta Thunberg. Deze 22-jarige die al bijna een decennium zich inzet voor een betere wereld heeft inmiddels de Nobelprijs voor de vrede dik en dik verdiend.
Na bijna anderhalf uur gemopper van ons beiden over wat er allemaal mis is in de wereld, proberen we ook nog even oplossingen te formuleren. Bijvoorbeeld terug naar de menselijke maat via het burgerberaad.
Misschien is dat een manier om te ontsnappen uit de fuik van verkiezingen, waarbij de burger overvraagd wordt om tegelijkertijd voor veel te veel onderwerpen voor vier jaar het mandaat uit handen te geven op basis van informatie verkregen uit polariserende commerciële en sociale media.
Moedige Mo Kotesh van de Freedom Flotilla
Maar het hoogtepunt van deze uitzending -van alle uitzendingen tot nu toe zelfs- is het gesprek met de moedige jonge Dordtenaar Mo Kotesh, die met gevaar voor eigen leven tot twee keer toe heeft geprobeerd om met hulpgoederen de Gaza te bereiken. Een paar dagen voor deze uitzending zat hij nog op de Freedom Flotilla, die vlak voor de kust door de Israelische marine onderschept werd.
Meevaren op de Freedom Flotilla was voor alle opvarenden risicovol, maar des te meer voor Mo. Het is goed mogelijk, dat het Nederlandse paspoort van deze jongeman van Palestijnse komaf die sinds 9 jaar in Nederland woont zijn leven gered heeft.
Move over Ary Scheffer. Ga maar lekker naast graaf Dirk IV op de Grote Markt staan. Scheffersplein mag wat mij betreft omgedoopt worden in het Koteshplein.
Mo Kotesh. Onthoud die naam.